Onlangs moest er in mijn huis een timmerman langskomen. Normaal kan ik mijn eigen boontjes wel doppen als het gaat om het verbouwen van mijn woning. Ik heb in de meeste gevallen helemaal geen fotograaf nodig voor het maken van een paar mooie foto’s. En zo heb ik bijvoorbeeld ook geen gitaarles nodig om gitaar te kunnen spelen. Ik leer het mezelf liever aan. Terug naar het verhaal van de reden waarom ik een timmerman moest raadplegen. De lezer van dit stuk zal begrijpen dat ik dit met de grootste tegenzin moest doen. Toch was het probleem dermate groot dat ik het niet meer in mijn eentje kon oplossen. Er was namelijk een gat ontstaan tussen de kruipruimte en mijn parketvloer. In de meeste gevallen had ik dit zelf best kunnen dicht timmeren, maar nu moest er echt een timmerman aan te pas komen.
Het begon allemaal tijdens mijn gitaarles
Toen ik bezig was mezelf gitaarles te geven begon het hele spektakel. Ik zat rustig op mijn luie stoel toen er voor het raam ineens een fotograaf verscheen. Met zijn grote telelens keek hij bij mij naar binnen en ik voelde me aardig ongemakkelijk. Je moet mij namelijk niet storen als ik in mijn gitaarles zit, dat is gewoon een feit. Enfin, de fotograaf bleef maar staan dus besloot ik naar hem toe te lopen. Ik stopte met mijn gitaarles en liep al scheldend naar het raam. Omdat ik zo stampvoette had ik niet in de gaten dat mijn vloer al aardig begon te kraken. Eenmaal bij het raam aangekomen zei de fotograaf dat hij graag wat kiekjes van mijn interieur wilde maken. Hierop werd ik zo kwaad dat ik mijn gitaar op de grond smeet waardoor er een gapend gat ontstond. De fotograaf schrok hier zo erg van dat hij met zijn staart tussen de benen naar huis rende. De timmerman heeft me geholpen met repareren van het gat en inmiddels is er niks meer van te zien. Al met al dus weer heel wat opwinding voor niks.
